Αέναο κυνήγι στον ΑΠΟΕΛ με 19 προπονητές μέσα σε 11 χρόνια
H προσπάθεια του Πρόδρομου Πετρίδη να επαναφέρει τον σύλλογο στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου συνοδεύτηκε από συχνές αλλαγές στην τεχνική ηγεσία, με τον σύλλογο να συνεργάζεται με 19 προπονητές σε διάστημα έντεκα ετών.
Από το Δεκέμβριο του 2013, όταν ο Πρόδρομος Πετρίδης ανέλαβε ξανά την προεδρία του ΑΠΟΕΛ, η ομάδα της Λευκωσίας βρέθηκε σε συνεχή αναζήτηση για σταθερότητα και επιτυχία. Ο Πετρίδης, αναλαμβάνοντας τα ηνία από τον Φοίβο Ερωτοκρίτου, έφερε μαζί του όραμα και φιλοδοξίες για να επαναφέρει τον σύλλογο στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια συνοδεύτηκε από συχνές αλλαγές στην τεχνική ηγεσία, με τον σύλλογο να συνεργάζεται με 19 προπονητές σε διάστημα έντεκα ετών.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από τις τακτικές εναλλαγές, με την πλειονότητα των προπονητών να μην καταφέρνουν να παραμείνουν στον πάγκο για περισσότερο από έναν χρόνο. Μόνο τέσσερις προπονητές - οι Τόμας Κρίστιανσεν, Πάολο Τραμετσάνι, Σωφρόνης Αυγουστή και Ρικάρντο Σα Πίντο - κατάφεραν να ξεπεράσουν τις 300 ημέρες στην ηγεσία της ομάδας. Οι υπόλοιποι πέρασαν και έφυγαν γρήγορα, αφήνοντας πίσω τους μνήμες σύντομων θητειών και αναπάντητων ερωτημάτων για το ποιος είναι ο κατάλληλος για να καθοδηγήσει τον ΑΠΟΕΛ.
Ο Γιώργος Δώνης, για παράδειγμα, είχε δύο θητείες στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ, προσπαθώντας κάθε φορά να επαναφέρει την ομάδα στην καλή της φόρμα. Ο Τόρστεν Φινκ, με την εμπειρία του από τη γερμανική Μπουντεσλίγκα, ήρθε με μεγάλες προσδοκίες, αλλά δεν κατάφερε να τις υλοποιήσει. Ο Ντομίγκος Πασιένσια και ο Τιμούρ Κετσπάγια έφεραν τη δική τους προσέγγιση, αλλά αντιμετώπισαν κι αυτοί τις δυσκολίες του να διαχειριστούν τις απαιτήσεις και την πίεση ενός τόσο μεγάλου συλλόγου.
Οι εναλλαγές αυτές δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα των απαιτήσεων της διοίκησης αλλά και των φιλάθλων, που ζητούσαν πάντα το καλύτερο για την ομάδα τους, θέτοντας τον πήχη ψηλά. Οι προσδοκίες για τίτλους και ευρωπαϊκές διακρίσεις είναι πάντα παρούσες, και η έλλειψη αυτών οδηγεί συχνά σε αλλαγές. Η πίεση από τις εξωτερικές αλλά και τις εσωτερικές «δυνάμεις» του συλλόγου δημιούργησε ένα περιβάλλον όπου η επιτυχία είναι η μόνη αποδεκτή επιλογή.
Ο τελευταίος στη λίστα είναι ο Ζοζέ Ντομίνγκες, προπονητής με όραμα και φιλοδοξίες. Η άφιξή του φέρνει νέα πνοή στον σύλλογο, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να φέρει σταθερότητα και να δημιουργήσει ισχυρή ομάδα που θα αντέχει στις πιέσεις και τις προκλήσεις. Ο Ντομίνγκες αντιμετωπίζει τη δύσκολη αποστολή του να αλλάξει την αφήγηση του συνόλου και να χτίσει μια κληρονομιά που θα διαρκέσει.