Από που να αρχίσει και από που να καταπιαστεί κανείς με τον οδυνηρό και άδοξο αποκλεισμό του ΑΠΟΕΛ από την Τσέλιε μέσα στο ΓΣΠ. Είναι πολλές οι παθογένειες και τα λάθη που έγιναν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, με τον αγώνα με τους Σλοβένους να αντικατοπτρίζει πλήρως αυτή την κατάσταση.

Μία παγωμένη νύχτα, όλη η φετινή σεζόν της ομάδας. Τραυματισμοί, απουσίες, κακή εικόνα κατά πλειοψηφία των παικτών και ήττα. Αυτά περιλάμβανε το πιο σημαντικό παιχνίδι του ΑΠΟΕΛ στα πλέι οφ του Conference League. Το θέμα είναι πως δεν αποτελούσαν την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα στη χρονιά που διανύουμε και επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά.

Άρα δεν φταίει για όλα τα στραβά ο Μανόλο Χιμένεθ κι ας έχει τεράστια ευθύνη για την πορεία της ομάδας στην Κύπρο και στην Ευρώπη. Ευθύνη που τον βαραίνει περισσότερο στις διπλές αναμετρήσεις με τη Τσέλιε με φόντο τους «16».

Όταν το αποτέλεσμα στο πρώτο ματς είναι 2-2 εκτός έδρας και στη ρεβάνς χάνεις με 2-0 στο γήπεδό σου, κάνοντας μία από τις χειρότερες εμφανίσεις της χρονιάς, τότε οι δικαιολογίες είναι περιττές. Κι ας υπήρχε το ελαφρυντικό με τις πολλές απουσίες.

Ο κόσμος γνωρίζει τα προβλήματα που υπήρχαν, αλλά ζητούσε να δει τούς παίκτες να το παλεύουν τουλάχιστον και να μην έχουν εικόνα παραίτησης. Ούτε πάθος υπήρξε για κερδισμένες μονομαχίες, ούτε προσπάθεια επανάκτησης της μπάλας όταν αυτή χανόταν, ενώ όταν η Τσέλιε προηγήθηκε, δε φάνηκε να υπάρχει πλάνο για να ισοφαρίσει τον αγώνα.

Είναι αυτά τα στοιχεία και άλλα πολλά που προβληματίζουν και όχι αυτή καθ’ αυτή η ήττα. Διότι η ήττα μπορεί να έρθει και σε ματς που η ομάδα είναι καλή. Εκεί θα χειροκροτηθεί η προσπάθεια.

Σε αντίθεση με όσα έγιναν στον επαναληπτικό του ΓΣΠ, με τον κόσμο να ξεσπάει σε αποδοκιμασίες, μη αντέχοντας την εικόνα που αντίκρυσε σε ένα τόσο σημαντικό ματς. Δεν ήταν η πρώτη φορά άλλωστε που συνέβη κάτι τέτοιο κι αυτό λέει πολλά.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΜΠΟΣ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT)