Λίγες μέρες μετά την τριάρα επί της Καρμιώτισσας και από την στιγμή που ο ΑΠΟΕΛ καλείται να δώσει τρία παιχνίδια σε σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν αναμενόμενο ότι στο εξ αναβολής παιχνίδι της Τετάρτης ο Ζοσέ Ντομίνγκες θα προχωρούσε σε μερικές αλλαγές.

Η αλήθεια είναι ότι δεν άλλαξε πολλά. Ο Σούσιτς ήταν τραυματίας και τη θέση του πήρε ο Κιντιγιά. Ο Σαρφό πήρε τη θέση του Αμπάνια, μια κίνηση που πιθανότατα θα βλέπουμε συχνά και μελλοντικά, καθώς πρόκειται για δύο ποδοσφαιριστές με κοινά χαρακτηριστικά, άρα ο ένας θα έρχεται να δίνει ανάσες στον άλλο. Η άλλη αλλαγή αφορούσε τον Κοσταντίνοφ αντί του Δώνη.

Τα αναφέρουμε αυτά για να κατανοήσει κανείς και το βάθος που υπάρχει στη γαλαζοκίτρινη ομάδα τη φετινή σεζόν. Πέραν όμως από αυτό το γεγονός και τη νίκη, που ήρθε δικαιότατα, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που μπορεί κανείς να κρατήσει.

Το πιο βασικό, κατά τη δική μας άποψη, είναι ο τρόπος που αναπτύσσεται ο ΑΠΟΕΛ, καθιστώντας κάθε ποδοσφαιριστή ως ιδιαιτέρως επικίνδυνο για τους αντιπάλους. Μάλιστα σε κάποιες στιγμές μέσα στην περιοχή της ΕΝΠ υπήρχαν 4-5 ποδοσφαιριστές και γύρω από το μεγάλο τετράγωνο άλλοι 2-3.

Ο Πέτροβιτς για παράδειγμα έχασε καλή ευκαιρία από κεφαλιά, ενώ οι Κιντιγιά και Τσεμπάκ σκόραραν τα πρώτα τους τέρματα στο πρωτάθλημα. Τεχέρα και Σαρφό είχαν τη δική τους καλή στιγμή για γκολ, ενώ στο δοκάρι σταμάτησε η κεφαλιά του «δολοφόνου» Ελ Αραμπί.

Επίσης ο Μαρκίνιος βρέθηκε και αυτός σε θέση βολής ενώ οι Εντονγκαλά και Δώνης συνεργάστηκαν για το 4-0. Αυτή λοιπόν είναι η διαφορά των γαλαζοκιτρίνων με τον Ντομίνγκες ως προπονητή, με τον Πορτογάλο να έχει περάσει την δική του φιλοσοφία. Το 7-0 σε δύο αγώνες και η φαντασία που βγάζει ο ΑΠΟΕΛ μεσοεπιθετικά, το αποδεικνύει περίτρανα.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT