Στις 8 Μαρτίου ο Βαγγέλης Σάμιος έκανε το ντεμπούτο του στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ, κάνοντας «ποδαρικό» με το δεξί, κερδίζοντας την Ομόνοια και πετυχαίνοντας τη πρώτη νίκη των γαλαζοκιτρίνων σε ντέρμπι με ομάδα της εξάδας.

Στην επόμενη αγωνιστική δέχτηκε την ήττα με 1-0 από τον Άρη, σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να φύγει και με το διπλό. Για μερικές λεπτομέρειες δεν το έπραξε και γνώρισε την ήττα. Ακολούθησε η ισοπαλία με τον Απόλλωνα στο ΓΣΠ και η ήττα και πάλι στις λεπτομέρειες από την ΑΕΚ με 1-0.

Η καλύτερη εμφάνιση ήρθε απέναντι στην Πάφο στο «Στέλιος Κυριακίδης», σε ένα ματς που δεν άφησε την παφιακή ομάδα να φτιάξει ούτε και μια αξιόλογη φάση μπροστά από την εστία του Μπέλετς. Έδειξε ο ΑΠΟΕΛ σε αυτό το παιχνίδι ότι έχει ακόμη παλμό.

Απέναντι στην Ομόνοια σε ένα παιχνίδι που ίσως αναπτέρωνε τις ελπίδες του με νίκη δεν μπόρεσε να φύγει με το τρίποντο. Άδικα ή δίκαια, αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας είναι η ουσία. Και η ομάδα της Λευκωσίας δεν την είχε αυτή την φορά. Υπάρχουν ελπίδες για την 4η θέση; Από λιγοστές έως καθόλου.

Πώς το είπε όμως ο κόουτς Σάμιος; «Θα το παλέψουμε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του τελευταίου μας παιχνιδιού». Και αυτό οφείλουν να κάνουν, όντως μέχρι τέλους. Αυτό προστάζει άλλωστε και η Ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Οτιδήποτε λιγότερο πιθανόν να αποτελεί και προσβολή αυτής.

(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT)