Στο παιχνίδι με την ΕΝΠ είχαμε αναλύσει πως η φιλοσοφία του Ντομίνγκες βοηθάει όλους τους ποδοσφαιριστές να γίνονται επικίνδυνοι, με τρεις και τέσσερεις παίκτες του ΑΠΟΕΛ να πατούν περιοχή και να δημιουργούν ευκαιρίες.

Αυτό συνέβη επίσης και λόγω του αντιπάλου, αλλά και κάθε αντιπάλου που απέναντι στους γαλαζοκιτρίνους θα αγωνίζεται με μαζική άμυνα. Οπότε η τακτική του Πορτογάλου τεχνικού ήταν ξεκάθαρη.

Απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα είδαμε και πάλι κάτι καινούριο. Γνώριζε δηλαδή ο Ντομίνγκες ότι η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας της Αμμοχώστου θα ήταν πιο ψηλά απ’ ότι αυτή της ΕΝΠ και έτσι θα χρειαζόταν να τη «σπάσει» είτε με μπαλιές μέσα στην περιοχή είτε με κάποιο μακρινό σουτ.

Για 15 λεπτά δεν μπόρεσε να γίνει απειλητική η ομάδα, με το πλασέ του Μαρκίνιος (με σουτ έξω από την περιοχή) να ανοίγει το σκορ. Βρέθηκε λοιπόν και πάλι η λύση.

Η στιγμή επίσης του δεύτερου γκολ με τον Αμπάνια να κινείται στον κεντρικό διάδρομο και να «σπάζει» την αμυντική γραμμή της Νέας Σαλαμίνας με την φοβερή πάσα του ήταν κάτι που έλειπε από τον ΑΠΟΕΛ της περσινής σεζόν.

Το ίδιο ισχύει και για τον Ελ Αραμπί. Χρειάζεται μεν διαχείριση λόγω ηλικίας αλλά τέτοιο killer φορ δεν είχαν οι γαλαζοκίτρινοι την περσινή περίοδο.

Πλέον μετά από τέσσερις αγωνιστικές και μερικά ευρωπαϊκά παιχνίδια ξεκίνησε να φαίνεται η λογική του προγραμματισμού αλλά και η δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις. Ο Ντομίνγκες τόνισε αρκετές φορές τις λέξεις πρόοδος, εξέλιξη και διαχείριση.

Αυτά τα στοιχεία είναι που θεωρεί ότι θα μπορέσουν να φέρουν στον ΑΠΟΕΛ το 30ο πρωτάθλημα, ιδιαίτερα μέσα από την δύσκολη συνέχεια που ακολουθεί.

(Εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ / Ένθετο SUPER SPORT)