Όταν ένας προπονητής επιλέγει να αφήνει υπαινιγμούς αντί να μιλά ξεκάθαρα, το μόνο που πετυχαίνει είναι να θολώνει το τοπίο. Η δήλωση του Μανόλο Χιμένεθ, αμέσως μετά τον αποκλεισμό του ΑΠΟΕΛ από την Τσέλιε, προκάλεσε ερωτήματα και δημιούργησε μια ατμόσφαιρα εσωστρέφειας.

«Το πρόβλημα που σκέφτομαι πως υπάρχει στην ομάδα, δεν θα το πω δημόσια», είπε χαρακτηριστικά, αφήνοντας χώρο για ερμηνείες και υποθέσεις.

Είναι απορίας άξιο τι ήθελε να πετύχει με αυτή τη φράση. Αν υπάρχει κάποιο σοβαρό ζήτημα, είτε αγωνιστικό είτε εξωαγωνιστικό, γιατί δεν το κοινοποιεί; Και αν θεωρεί πως δεν πρέπει να το κάνει, τότε γιατί να το υπαινιχθεί; Η ημιτελής επικοινωνία σπάνια ωφελεί, ειδικά σε ένα περιβάλλον όπου τα πάντα αναλύονται και σχολιάζονται με κάθε λεπτομέρεια.

Ο Ισπανός τεχνικός, στη συνέχεια, αναφέρθηκε στους στόχους της ομάδας, υπογραμμίζοντας πως προτεραιότητα είναι να περιοριστούν οι τραυματισμοί και να αποκατασταθεί η αγωνιστική σταθερότητα. «Εγώ δουλεύω για το καλό της ομάδας. Ό,τι και αν πω, θα το χρησιμοποιήσετε ως δικαιολογία, όμως εγώ δεν ψάχνω δικαιολογίες», τόνισε. Ωστόσο, η ίδια του η στάση μοιάζει αντιφατική. Από τη μια αφήνει υπονοούμενα για ένα άγνωστο πρόβλημα, από την άλλη δηλώνει πως δεν αναζητά δικαιολογίες. Δεν είναι αυτή μια ανοιχτή αντίφαση;

Ένας προπονητής που ηγείται μιας μεγάλης ομάδας, όπως ο ΑΠΟΕΛ, δεν μπορεί να αφήνει φράσεις μετέωρες, ειδικά τη στιγμή που η ομάδα του βιώνει έναν αποκλεισμό-σοκ. Η σαφήνεια και η διαφάνεια είναι στοιχεία απαραίτητα για την επικοινωνία του με τον κόσμο και τη διοίκηση. Κάθε δήλωση που αφήνει περιθώρια παρερμηνείας μόνο επιβαρύνει το ήδη τεταμένο κλίμα.

Το ποδόσφαιρο απαιτεί καθαρές κουβέντες και ηγετική στάση. Οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ, που είδαν την ομάδα τους να υποκύπτει σε μια αντίπαλο κατώτερης δυναμικότητας, δεν έχουν ανάγκη από γρίφους και μισόλογα. Αξίζουν εξηγήσεις, όχι αινίγματα. Ο Χιμένεθ καλείται να προχωρήσει σε πράξεις, όχι σε μυστικοπαθείς τοποθετήσεις που γεννούν περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντούν.