Η Ομόνοια οδεύει ολοταχώς προς το νταμπλ, έχοντας στο μυαλό της τον ερχόμενο ματς με την Ανόρθωση, που αποτελεί απαιτητικό αντίπαλο παρά τα εσωτερικά της προβλήματα. Οι παίκτες βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση, γεγονός που εμπνέει ικανοποίηση και στον κόουτς Αναστασίου.

Η θεμιτή «τρέλα» του κόσμου για νταμπλ, δεν αγγίζει τα ενδότερα της ομάδας που συνεχίζει με το μότο του κόουτς «βήμα-βήμα»!

Νόμος στον αθλητισμό να παραμένεις ταπεινός και να σέβεσαι τον κάθε αντίπαλο.! Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για την Ανόρθωση. Παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν σοβαρά το σύλλογο(αλήθεια πόσα «εγκληματικά» έχουν διαπραχθεί φέτος), παραμένει Μεγάλη Κυρία. Και το έδειξε περίτρανα στο επιβλητικό πέρασμα της από το ΓΣΠ, απέναντι στον ΑΠΟΕΛ.

Για αυτό και το Κυριακάτικο ραντεβού στο «ΠΑΠ» είναι πέραν από μεγάλο και κομβικό, εξίσου δύσκολο και απαιτητικό. Και θα κληθούν οι πράσινοι να παρουσιαστούν με το πολύ καλό πρόσωπο των τελευταίων αγώνων για να μπορέσουν μα φύγουν με το μεγάλο διπλό.

Η Ομόνοια αναμφίβολα διάγει την καλύτερη φετινή της πορεία. Είναι η ομάδα στο pick, στην τελική ευθεία και αυτό σαφώς και εισπράττεται με πολύ μεγάλη ικανοποίηση, που αυξάνει και άλλο την πεποίθηση για κάτι πολύ καλό.

Οι παίκτες είναι στα καλύτερα τους, 100% έργο Αναστασίου, σε συνάρτηση με τις κινήσεις που έκανε πράξη ο πρόεδρος στο κρίσιμο σημείο, όταν η Ομόνοια ήταν ως ομάδα αυτό που λέμε «πνέω τα λοίσθια».

Χωρίς ίχνος υπερβολής την «ανέστησαν» και την έβγαλαν από τον λήθαργο αφενός και αφετέρου «προκάλεσαν» τον πληγωμένο εγωισμό των παικτών, δίδοντας τους το μέγιστο κίνητρο.

Λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά, …χύθηκαν τόνοι μελάνι για το πολύ μέτριο ποιοτικά ρόστερ. Που τελικά δεν ήταν και τόσο για τα «μπάζα» έτσι επαΐοντες!

Και για να μην παρεξηγηθώ δε λέω ότι τώρα είναι ποιοτικότατο, με πολύ βάθος που τα «σπάει». Όμως δείχνει, έστω και με τις ανορθογραφίες του καλοκαιριού, ότι στην ομάδα και ποιότητα υπάρχει και όχι μόνο 11–12 παίκτες. Εάν, κατά την άποψη του γραφών ερχόταν μια παιχτούρα από το πάνω ράφι στη θέση του Λοΐζου, ως δεξί winger (που θα ερχόταν, αλλά ο Γέσπερ έκανε τα «μαγικά» του να το αποτρέψει, ώστε να φέρει τον Σουηδό του Άρη Θεσσαλονίκης, τον Μόμπεργκ Κάρλσον, άντε σας δίνουμε και είδηση !) θα μιλάγαμε για άλλα. Αλλά, αυτό δεν έγινε ποτέ.

Όμως οι τριφύλλοφόροι με την χημεία που απέκτησαν με Αναστασίου, κυριολεκτικά «πετάνε» στα πλέι-οφ. Με την καλύτερη συγκομιδή από όλους και με το ενάμισι πόδι…στον τελικό κυπέλλου.

Και αυτό όλο ανέβασε αισθητά τις προσδοκίες του κόσμου που ονειρεύεται νταμπλ. Και στη θεωρία, η Ομόνοια είναι η μοναδική που μπορεί να πιστεύει και στους δύο εγχώριους τίτλους. Αλλά έως εκεί. Το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή το «τριφύλλι» είναι να βάλει από μόνο του… αυτογκόλ, μέσω αχρείαστης πίεσης προς τους παίκτες. Και άπαντες ας αντιληφθούν με απλά μαθηματικά, ότι όσο κοντά στην Ευρώπη βρίσκεται η Ομόνοια, τόσο είναι και μακριά! Υπάρχουν ακόμη 12 διεκδικήσιμοι βαθμοί στο πρωτάθλημα και ούσα στην 3η θέση, με 5 ομάδες να διεκδικούν Ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Την ίδια ώρα στο κύπελλο, ακόμη και να υποθέσουμε ότι θα είναι στον τελικό, τόσο ο Απόλλωνας, όσο και η Πάφος είναι ομάδες με αύρα και δίψα τίτλου και θα είναι 50-50, οπόταν ουδείς εγγυάται ότι θα γίνει το three peat! Νάστε σίγουροι ότι πρώτα με το καλό αν βρεθεί εκεί θα κάνει τα πάντα να το πάρει. Αλλά τώρα, μόνο στο μυαλό είναι η Ανόρθωση και πως το «τριφύλλι» θα κερδίσει για να διατηρηθεί τουλάχιστον στην 3η θέση. Έτσι απλά.

Το γεγονός ότι ακολουθούν Ανόρθωση Κυριακή, Άρης Τετάρτη και ΑΕΚ Κυριακή, είναι λογικό ότι θα χρειαστούν όλοι και το rotation είναι στο μυαλό της τεχνικής ηγεσίας.

ΑΓ