Μεγάλο διπλό για την Ομόνοια στο «​​​​​​​Αντώνης Παπαδόπουλος» έναντι της συγκινητικά μαχητικής Ανόρθωσης με σκορ 0-2. Μια νίκη που την φέρνει αγκαλιά με τα εισιτήρια για την Ευρώπη, και την κρατάει κοντά στο κυνήγι του τίτλου.

Ο χαρακτήρας του ματς

Πολλοί μπορεί να θεωρούσαν το σημερινό ντέρμπι έναν περίπατο για την Ομόνοια του Γιάννη Αναστασίου, καθώς βαθμολογικό ενδιαφέρον μονάχα για αυτήν υπήρχε. Ωστόσο η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό το σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γιάννος Οκκάς και Ανόρθωση είναι εδώ για να παλέψουν και δε πρόκειται να διευκολύνουν κανέναν αντίπαλο. Και αν ο οποιοσδήποτε τρέφει κάποια αμφιβολία για αυτό, αρκεί να παρακολουθήσει το περασμένο ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ και θα πάρει την απάντηση του. Η Ανόρθωση είναι εδώ και είναι βέβαιο πως παρά οποιοδήποτε πρόβλημα την ταλανίζει στο διοικητικό τομέα δε πρόκειται να γίνει το θήραμα των Playoffs για κανέναν διεκδικητή του τίτλου. Είναι και θέμα ζήλου. Εξετάζοντας τα πράγματα υπό αυτό το πρίσμα, έχουμε την αιτιολογία για τον τρόπο με τον οποίο η δύο ομάδες προσέγγισαν το μεγάλο αυτό ντέρμπι. Η Ομόνοια ήθελε νίκη που θα διασφάλιζε ως επί το πλείστον την έξοδο στην Ευρώπη και θα την κρατούσε εντός τροχιάς τίτλου, ενώ η Ανόρθωση ήταν εδώ για να χαλάσει τα σχέδια όλων, παίζοντας μονάχα για την φανέλα, τον κόσμο και την ιστορία της. Και έναν τέτοιο αγώνα, αμφίρροπο, παρακολουθήσαμε εξαρχής.

. Οι «Κυανόλευκοι» μπήκαν στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» πετώντας φλόγες. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα πίεσαν ασφυκτικά την Ομόνοια πιάνοντας ίσως στον ύπνο την ομάδα με το τριφύλλι στο στήθος. Λίγο έλειψε να προηγηθεί στο δεύτερο λεπτό έπειτα από λάθος της άμυνας ωστόσο το χειρότερο αποσοβήθηκε από τον Ουζόχο. Η Ομόνοια δεν ήταν εκεί όμως για να κάτσει πίσω και να πιεστεί. Λίγο μετά το 5λεπτο η απόδοση και ο ρυθμός της ανέβηκε στα στάνταρ που έχει θέσει ο τεχνικός της Γιάννης Αναστασίου. Ο Χαμάς στο 5' σούταρε από πλάγια θέση, υπό πολύ καλές συνθήκες, με τον Αρμπολέδα να διώχνει σε κόρνερ γλυτώνοντας την ομάδα του. Ο Σεμέδο στο 11' ξανά απείλησε, και γενικά η οιωνοί έδειχναν ότι σιγά σιγά η Ομόνοια έπαιρνε το πάνω χέρι. Ο υπερφορτωμένος σε ορισμένες φάσεις άξονας, ευνούσε τους πρασίνους να σπάνε την μπάλα στα πλάγια, δημιουργώντας πολλά προβλήματα στους γηπεδούχους. Η πρώτη πραγματικά μεγάλη ευκαιρία για τους φιλοξενούμενους ήρθε στο 22΄, όταν στη συνέχεια μιας φαινομενικά κακής σέντρας, η άμυνα των Ανορθοσιάτων αδράνησε, με τον Αλιούμ (ο οποίος πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στο 10ο λεπτό έπειτα από τον τραυματισμό του Μπεζούς) να βρίσκεται σε θέση βολής από τα αριστερά και τον Αρμπολέδα να σώζει θεαματικά. Όσο το ημίχρονο προχωρούσε, τόσο η ένταση ανέβαινε, οι μονομαχίες γινόντουσαν σκληρότερες και οι τακτικές των δύο προπονητών μετατρεπόντουσαν σε «ανταρτοπόλεμο». «Μία σου και μία μου, ότι κάνεις εσύ κάνω και εγώ.» Μπορεί η σπουδαία κλασσική ευκαιρία να μην είχε έρθει ακόμα για την Ανόρθωση, παρόλα αυτά, σε κάθε επέλαση της στο αντίπαλο μισό, ένιωθες ότι ο κίνδυνος είναι εκεί. Στα πλάνα των δύο προπονητών, που είχαμε στο πρώτο ημίχρονο, έβλεπες τον προβληματισμό «ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους». Πώς οι τακτικές τους τσουβαλίαστηκαν; Πώς αποδυνάμωσαν έτσι ο ένας τον άλλον; «Εύλογη απορία». Κανένας ουδέτερος σίγουρα δεν πειράχτηκε όμως, καθώς το θέαμα, ακόμα και δίχως γκολ, ήταν απολαυστικό. Στο 45+1, λίγες φάσεις πριν την ανάπαυλα η Ομόνοια έχασε ανεπανάληπτη ευκαιρία. Ο Στεπίνσκι έσπασε τη μπάλα στο πέναλτι, μετά από τρομερή συνεργασία με Σεμέδο, και ο Αλιούμ έχοντας πλάτη στην εστία έκανε ένα τακουνάκι, το οποίο σώθηκε στη γραμμή με αυτοθυσία από τον Μαρμούκ. Πραγματικά μια σωτήρια επέμβαση του, για να πάνε οι δύο ομάδες με το μηδέν στα αποδυτήρια.

«Δύο χτυπήματα κάτω από την μέση και διπλό»

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε πιο τακτικά προσεγμένο και από τις δύο ομάδες. Ο κλοιός στένευε ασφυκτικά για την Ομόνοια, η οποία ήθελε κολασμένα το τρίποντο, ενώ η Ανόρθωση εάν συνέχιζε καθ΄ αυτό το τρόπο θα έκανε άλλη μια ζημιά σε διεκδικητή του τίτλου. Και ενώ στα πρώτα 45 λεπτά είχαμε τον πόλεμο των παιχτών και των ενεργειών τους, τώρα βλέπαμε την μεγάλη σύγκρουση των προπονητών και των φιλοσοφιών τους. Το αποτέλεσμα του αγώνα διακυβευόταν εξ' ολοκλήρου από τις επιλογές τους και κυρίως τις τακτικές τους. Με την συμπλήρωση μίας ώρας παιχνιδιού η Ομόνοια που όπως προαναφέραμε καιγόταν για τη νίκη, άνοιξε το σκορ με την μόνιμη απειλή του πρώτου ημιχρόνου, τον Αλιούμ. έπειτα από σέντρα του Χαμάς από τα αριστερά, ο Καμερουνέζος πήρε την κεφαλιά στο ύψος της μικρής περιοχής, νίκησε τον Αρμπολέδα και έκανε το 1-0 το οποίο πανηγύρισε έξαλλα. Έτσι τα έφερε η τύχη ώστε η αναγκαστική αλλαγή να είναι αυτή που κάνει τη διαφορά στο ντέρμπι. Από εκείνο το σημείο και έπειτα η Ομόνοια που βρισκόταν σε θέση οδηγού, επεδίωξε να ρίξει τους τόνους και τον ρυθμό του αγώνα για να διασφαλίσει το μεγάλο αυτό διπλό. Και αυτό κατάφερε, καθώς όλο το παιχνίδι πλέον κυμαινόταν στους ρυθμούς της, κατορθώνοντας να γίνει ο κυρίως διαχειριστής. Στο 76' ο Σεμέδο από πλεονεκτική θέση έστειλε την μπάλα ελάχιστα άουτ, μη καταφέρνοντας να διπλασιάσει τα τέρματα της ομάδας του και να κλειδώσει τη νίκη .Πολλά φάουλ έγιναν από την Ομόνοια, κατά κύριο λόγο στο χώρο του κέντρου, αποσκοπώντας προφανώς στο σπάσιμο του ρυθμού. Το τελειωτικό χτύπημα για την Ανόρθωση ωστόσο ήρθε στο 86ο λεπτό με τον Γούιλι Σεμέδο, έπειτα από εξαιρετική προσποίηση που άδειασε τον προσωπικό του αντίπαλο, ο οποίος πλάσαρε υποδειγματικά διαμορφώνοντας το τελικό 0-2. Άλλη μια σπουδαία νίκη και εμφάνιση για την ομάδα του Γιάννη Αναστασίου. Στην αντίπερα όχθη άλλη μια συγκινητική εμφάνιση από την Ανόρθωση του Γιάννου Οκκά , η οποία παρά τα εξωαγωνιστικά προβλήματα που την ταλανίζουν, εξακολουθεί να πολεμάει, γεμίζοντας περηφάνια τόσο το κοινό της, όσο και γενικότερα τους αγνούς ποδοσφαιρόφιλους της Κύπρου και όχι μόνο.

Οι εντεκάδες των δύο ομάδων

Ανόρθωση (Γιάννος Οκκάς): Αρμπολέδα, Αντωνίου, Κορρέα, Μακούν, Μαρμούκ, Κορέια, Τεχέρα, Χρυσοστόμου, Γκερέρο, Φερέιρα, Παρούτης.

Ομόνοια (Γιάννης Αναστασίου): Ουζόχο, Μάθιους, Κουλιμπαλί, Παναγιώτου, Χαμάς, Μπασιρού, Χάμπος, Μπέζους, Σεμέδο, Σίμιτς, Στεπίνσκι.