Το αριστερό άκρο της άμυνας του ΑΠΟΕΛ υπήρξε μέσα στον χρόνο μια από τις πιο «δυνατές» θέσεις στον ΑΠΟΕΛ.

Με παίκτες όπως ο Ζέφτε Βιτάλ, ο Μποαβεντούρα, ο Καζού, ακόμη και οι Ιωάννου και Γουίλερ, η συγκεκριμένη πλευρά δεν κάλυπτε απλώς αμυντικά καθήκοντα, αλλά αποτελούσε πηγή δημιουργίας και απειλής για τους αντιπάλους παίκτες με επιθετικό ένστικτο, διάθεση να πατήσουν περιοχή, ταχύτητα και τεχνική. Παίκτες που ξεχώριζαν με τη παρουσία τους στο γήπεδο τόσο ανασταλτικά όσο και μεσοεπιθετικά.

Φέτος, αυτή η σταθερά χάθηκε. Ο Κιντιγιά δεν πρόσφερε αυτά που περίμεναν στον ΑΠΟΕΛ, ενώ ο Μιρ, αν και προσπάθησε, δεν δείχνει να αποτελεί λύση πρώτης γραμμής για το βασικό σχήμα. Και το κενό φάνηκε. Σε μια ομάδα που απαιτεί πολλά από τους φουλ μπακ, η ποιότητα στο αριστερό άκρο είναι ζωτικής σημασίας.

Όπως βρέθηκε μια ισορροπημένη λύση στο δεξιό άκρο με τον Τσεμπάκ, έτσι πρέπει να βρεθεί και τώρα. Ιδανικά με έναν παίκτη σε παραγωγική ηλικία, με ένστικτο, ενέργεια και τα χαρακτηριστικά που ανέδειξαν πιο παλιά οι Βραζιλιάνοι που φόρεσαν τη γαλαζοκίτρινη φανέλα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως οι Βραζιλιάνοι του ΑΠΟΕΛ έβγαιναν πάντα! Ίσως, λοιπόν, κάτι τέτοιο -ή κάτι που να το θυμίζει- να είναι ξανά η λύση. Γιατί στην αριστερή πλευρά, το κάτι διαφορετικό έκανε πάντα τη διαφορά. Περιθώρια για λανθασμένες κινήσεις δεν υπάρχουν και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT