Ο ΑΠΟΕΛ βαδίζει προς τη νέα σεζόν στοχεύοντας, μεταξύ άλλων, και σε ποιοτική ενίσχυση της μεσαίας γραμμής. Ενός κομβικού αγωνιστικού χώρου, όπου φέτος παρουσίασε αστάθεια και συνεχείς αλλαγές.

Από την αρχή της περιόδου μέχρι και το τέλος, η τριάδα των χαφ άλλαζε διαρκώς, με διαφορετικούς παίκτες να καλούνται να «κουμπώσουν» ο ένας δίπλα στον άλλον, χωρίς ποτέ να δημιουργηθεί ένας πραγματικά σταθερός και αποτελεσματικός πυρήνας. Ενδεικτικά, είδαμε αρκετούς συνδυασμούς: Αμπάγκνα – Σαρφό – Τεχέρα,, Αμπάγκνα – Γαλανόπουλος – Τεχέρα,, Σατσιάς – Γαλανόπουλος – Τεχέρα, Γαλανόπουλος – Μάιερ – Τεχέρα. Και άλλους… Ο κάθε προπονητής -Γκαγιέγο, Ντομίνγκες, Χιμένεθ και τελευταίος ο Βαγγέλης Σάμιος- έψαξε να βρει τη δική του «ιδανική» τριάδα, όμως οι τραυματισμοί (Σαρφό, Αμπάγκνα), ο ερχομός ενός νέου παίκτη στη θέση αυτή (Γαλανόπουλος) δεν επέτρεψαν τη δημιουργία μιας σταθερής βάσης.

Ο Τεχέρα ήταν ίσως ο πιο σταθερός κρίκος, όμως το συμβόλαιό του έχει λήξει και παραμένει άγνωστο αν θα συνεχίσει. Όσο για τον Γαλανόπουλο, ο οποίος έφτασε στον Αρχάγγελο με μεγάλες προσδοκίες τον Ιανουάριο, αποτελεί παρελθόν. Ο δε Αμπάγκνα είναι τραυματίας, ενώ το συμβόλαιο του Σαρφό έχει ολοκληρωθεί. Αν ο ΑΠΟΕΛ έπρεπε να παρατάξει ενδεκάδα αύριο, η μεσαία γραμμή πιθανόν θα αποτελούνταν από τους: Καττιρτζή, Μάιερ και Σατσιά, με τον τελευταίο να υπολογίζεται πια περισσότερο ως δεξί μπακ παρά ως μέσος.

Αυτό δείχνει την ανάγκη για ουσιαστικές κινήσεις, με προτεραιότητα την απόκτηση ενός καθαρόαιμου «6αριού», του παίκτη δηλαδή που θα μπορέσει να δώσει σταθερότητα, τρεξίματα και την απαραίτητη ασφάλεια ανασταλτικά.

Η αποχώρηση του Κοσταντίνοφ στο ξεκίνημα της σεζόν, δημιούργησε ένα κενό που ποτέ δεν καλύφθηκε πραγματικά. Η αναδόμηση της μεσαίας γραμμής δεν είναι απλώς επιθυμία, αλλά αναγκαιότητα. Χωρίς αυτό το στοιχείο, καμία ποδοσφαιρική ομάδα δεν μπορεί να είναι πραγματικά ανταγωνιστική.

(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT)