Σαν εφιάλτης μοιάζει η φετινή χρονιά για τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ. Δεν είναι συνηθισμένος να βλέπει την ομάδα του να έχει τον ρόλο του «κομπάρσου» κατά κύριο λόγο στα πλέι οφ και να έχει κάποιες αμυδρές ελπίδες για την έξοδο στην Ευρώπη.

Διότι το πρωτάθλημα είχε χαθεί προ πολλού και ουσιαστικά δεν διεκδικήθηκε ποτέ. Πέραν από κάποιες νίκες «πυροτεχνήματα» τόσο κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου όσο και στα «play-offs», δεν έχει να θυμάται τίποτα άλλο και το γεγονός πως η ομάδα τερματίζει στην 5η θέση και εκτός Ευρώπης, αλλά και εκτός από το κύπελλο, δεδομένα επισκιάζει τα πάντα.

Η αποτυχία είναι τεράστια, ειδικότερα με βάσει το γεγονός πως την προηγούμενη χρονιά κατακτήθηκε το πρωτάθλημα. Από τίτλους ο κόσμος της ομάδας είναι μεν «χορτασμένος», αλλά ποτέ δεν λέει όχι σε περισσότερους και φυσικά δεν καταδέχεται να μην βρίσκεται μίνιμουμ στη διεκδίκησή τους. Δεν είναι αποδεχτή η φετινή κατρακύλα από κανέναν.

Δεν είναι τόσο το γεγονός πως έμεινε χωρίς τρόπαιο που προκαλεί απογοήτευση, όσο το γεγονός πως χάθηκαν χωρίς καν να παλέψει και να πλησιάσει. Και δεν νοείται για μία ομάδα του μεγέθους του ΑΠΟΕΛ να περιορίζεται σε ρόλο ρυθμιστή στο πρωτάθλημα και σε ρόλο θεατή στο κύπελλο. Οι ευθύνες σε αυτές τις περιπτώσεις καταμερίζονται αναλόγως από την κορυφή μέχρι τα «νύχια». Τα λάθη ήταν πολλά, αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον απαιτούνται σημαντικές και τολμηρές αποφάσεις για την ανοικοδόμηση του ρόστερ. Δεν είναι εύκολο μετά από μία τέτοια σεζόν να ξεκινήσει από το μηδέν ο σχεδιασμός.

Ο νέος προπονητής όποιος κι αν είναι αυτός θα έχει μπόλικη δουλειά μπροστά του, με τις προσθαφαιρέσεις να είναι πολλές. Αναμένεται ένα «καυτό» καλοκαίρι που θα αρχίσει πολύ πιο νωρίς για τον ΑΠΟΕΛ. Όχι λόγω των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, αλλά λόγω του «όγκου» των αγωνιστικών ζητημάτων που υπάρχουν.

Με εξαίρεση τα γκολπόστ που είναι γεμάτα με την παρουσία των Μπέλετς, Χριστοδούλου και Περέιρα (αν είναι και ποιοτικά θα το κρίνει ο κόουτς), στις υπόλοιπες θέσεις στον ΑΠΟΕΛ υπάρχουν πολλά ζητήματα. Στα στόπερ βρίσκονται οι Λαΐφης και Αντωνίου, αλλά χρειάζονται άλλοι δύο αν θεωρηθεί δεδομένο πως οι Ντβάλι και Πέτροβιτς θα αποχωρήσουν. Στα μπακ είναι εξίσου σημαντική η ενίσχυση ειδικά αριστερά. Ο Κιντιγιά είναι «ξένο σώμα» όπως και ο Κάνο, ενώ εκεί είναι μόνο ο νεαρός Μέερ. Δεξιά μοιάζει δύσκολο να παραμείνει και ο Τσεμπάκ και ο Σούσιτς και ως εκ τούτου, θα χρειαστεί να έρθει και εδώ νέος παίκτης.

Στη μεσαία γραμμή πέραν του Σατσιά και του Αμπάγκνα οι υπόλοιποι (Γαλανόπουλος, Τεχέρα, Σαρφό), για διάφορους λόγους έχουν πιθανότητες να μην συνεχίσουν. Προχωρώντας στη θέση του «δεκαριού» πέραν του Μάγερ, χρειάζεται ακόμα ένας από την στιγμή που ο Πίζι θα αποχωρήσει.

Στα εξτρέμ πάλι υπάρχει πρόβλημα, καθώς υπάρχει ποιοτικό και ποσοτικό έλλειμμα. Ο Μαρκίνιος, ο Κόρμπου και ο Μαϊόλι πρέπει να πλαισιωθούν με ακόμα έναν μίνιμουμ μετά τη φυγή του Αλέχο. Στην επίθεση η τριάδα των Ελ Αραμπί, Ντράζιτς και Πιέρου Σωτηρίου δείχνει πλήρης, αλλά δεν αποκλείεται να «σπάσει», εάν προκύψει κάτι καλύτερο. Όλα αυτά θα τα εξετάσει ο επόμενος προπονητής που θα μπει από νωρίς στα «βαθιά» κι ας μην υπάρχει στη μέση η Ευρώπη. Δεν χρειάζονται βέβαια βεβιασμένες κινήσεις, αλλά σωστές αποφάσεις με σύνεση και πλάνο.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΜΠΟΣ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ / ΕΝΘΕΤΟ SUPER SPORT)