Σε μια εποχή όπου το ποδόσφαιρο μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε προϊόν και λιγότερο σε βίωμα, η έννοια της «τοπικής ταυτότητας» αποκτά μεγαλύτερη αξία από κάθε άλλη φορά. Το ποδόσφαιρο ήταν και παραμένει το πιο λαϊκό άθλημα, παρά τον πακτωλό χρημάτων.

Δεν ανήκει μόνο στους προέδρους, στους μάνατζερ και στους σπόνσορες, ανήκει στις πόλεις, στους δρόμους, στους ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ζώντας το κάθε Σαββατοκύριακο ως ιεροτελεστία. Αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός λόγος για να υποστηρίζει κάποιος την ομάδα της πόλης του. Στη χώρα μας, συχνά βλέπουμε φίλους του ποδοσφαίρου να ταυτίζονται με ομάδες μακριά από τη γενέτειρά τους (ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια), είτε λόγω επιτυχίας είτε λόγω οικογενειακής παράδοσης. Όμως, η ουσιαστική στήριξη στο τοπικό «κομμάτι» μπορεί να δημιουργήσει κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Η περίπτωση της Πάφος FC αποτελεί ένα ξεκάθαρο παράδειγμα: Μια ομάδα που χάρη στην επένδυση των ιδιοκτητών, αλλά και την ενεργή συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο της πρωτάθλημα σε μία εποχή που τα ισχυρά brand names κυριαρχούν. Το ποδόσφαιρο εκεί, δεν είναι απλώς ένα θέαμα, είναι «κομμάτι» της καθημερινότητας και της ταυτότητας της πόλης, το οποίο κτίστηκε με χρόνο και κόπο.

Το βλέπουμε καθημερινά στην Αγγλία: Μικρές πόλεις που στηρίζουν με πάθος τις ομάδες τους, γεμίζοντας τα γήπεδα ακόμα και στις χαμηλότερες κατηγορίες. Οι άνθρωποι δεν «αλλάζουν» ομάδα επειδή ήρθε μία «πικρή» ήττα, στηρίζουν τις ομάδες τους γιατί εκεί ανήκουν.

Παράδειγμα προς μίμηση είναι η Λάρισα. Η ΑΕΛ έγινε σύμβολο της πόλης, δεν είναι απλώς μια ποδοσφαιρική ομάδα. Δεν υπήρξε ποτέ σύνδεσμος φιλάθλων άλλης ομάδας στην περιοχή. Η ομάδα έγινε φορέας υπερηφάνειας, κοινωνικής ενότητας και ιστορίας, φτάνοντας μέχρι το Champions League και κατακτώντας το πρωτάθλημα της Super League (1988) αλλά και δύο κύπελλα (1985, 2007), ο κόσμος εκεί «αναπνέει» για τη Βασίλισσα του, όταν εκείνη βρίσκεται σε δύσκολες στιγμές ή όταν ανεβαίνει αήττητη μία κατηγορία όπως έγινε τη φετινή σεζόν.

Το να στηρίζεις την ομάδα της πόλης σου δεν είναι απλώς ένα «γούστο» ή μια «επιλογή». Είναι μια στάση ζωής. Γιατί όταν πετυχαίνει η δική σου ομάδα, η νίκη έχει άλλη γεύση. Είναι νίκη του τόπου σου, της γειτονιάς σου, της δικής σου ζωής.