Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για το ενδεχόμενο να προκύψει deal επιστροφής του αγαπημένου στη πλειοψηφία της κιτρινόμαυρης φυλής «Γαλανό» και γιατί πρέπει να υπάρξουν ξεκάθαρες κουβέντες...

Για ορισμένες κινήσεις, επιλογές και πρόσωπα στο χώρο του ποδοσφαίρου και σε κάθε ομάδα, στο τέλος της όποιας ανάλυσης θα προκύπτει, σημασία έχει αυτό το πρώτο συναίσθημα που σου 'ρχεται στο άκουσμα της είδησης... Όπως ακριβώς ισχύει και για την υπόθεση – περίπτωση του Κώστα Γαλανόπουλου και το ενδεχόμενο να επιστρέψει άμεσα -στο εξάμηνο- στο σπίτι του στην πραγματικότητα, στην οικογένειά του, στη μεγάλη του αγάπη: την ΑΕΚ! Η αλήθεια είναι πως θα συνιστά όμορφη ιστορία αν αυτό συμβεί και από τη στιγμή που θα συνεχίσει να 'χει φορέσει μόνο την κιτρινόμαυρη φανέλα της Ένωσης, μιας και υπήρξε ενδιαφέρον του Άρη για την περίπτωσή του (μάλλον ελέω Ουζουνίδη), αφού στο μικρό χρονικό διάστημα που έφυγε πήγε στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ... Με τον «Γαλανό» το συναίσθημα στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του ήταν, είναι και θα είναι πάντα αυτό της αγάπης, της εκτίμησης σε βαθμό και επίπεδο οικογενειακό: ξέρετε καμιά φορά αυτό δεν είναι και καλό γιατί μέσα στις οικογένειες υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές, αλλά έτσι είναι, όμως στο τέλος πάντα θα υπάρχουν στο μυαλό τα όμορφα και οι εικόνες εκείνες που φέρνουν χαμόγελο στο πρόσωπο και αγάπη στη μνήμη...

Όπως όταν σκόραρε μέσα στο Ζάγκρεμπ, στην έδρα της Ντινάμο, μπροστά από το πέταλο των νεοναζί φίλων της ομάδας από την Κροατία και ύψωσε το μαύρο περιβραχιόνιο, για τον Μιχάλη και την άδικη δολοφονία του με τη -δυστυχώς- σύμπραξη της ελληνικής αστυνομίας και τη συμμετοχή αυτής στο κακό που μας βρήκε και δεν θα ξεπεράσουμε (αλλά και ξεχάσουμε) ΠΟΤΕ...!!! Αντίστοιχα λατρεμένες στιγμές κάθε φορά που επέστρεφε και έπαιζε από πρόβλημα τραυματισμού και δυστυχώς το παιδί αυτό ταλαιπωρήθηκε πολύ από τέτοιους και απέδειξε εξαιρετική πνευματική και ψυχική δύναμη να προσπερνάει κάθε φορά και να επιστρέφει το ίδιο δυνατός και δίχως να τον έχει επηρεάσει: να τον έχει κάνει να φοβάται, να μη παίζει με δύναμη, να μη βγάζει ένταση. Νομοτελειακά όμως τον πήγαιναν όλο και πιο πίσω στο αγωνιστικό, στην ιεραρχία στο ρόστερ και στις ευκαιρίες που έπαιρνε (και αυτό ισχύει καιρό προτού έρθει ο Αλμέιδα από τον οποίο τη δεύτερη και μετά σεζόν είχε παράπονα ο Γαλανόπουλος) από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε.

Εδώ πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε πως πρέπει να είναι όλα κρυστάλλινα για τη συνεργασία μεταξύ της ΑΕΚ και του Γαλανόπουλου εφόσον αυτή έρθει και πάλι (προσωπικά το εύχομαι για να είμαι ξεκάθαρος αλλά δεν είμαι δίκαιος γιατί αγαπώ αυτόν τον ποδοσφαιριστή από παιδί αλλά και σαν παίκτη) για να μην υπάρξουν – προκύψουν άσχημα στην πορεία! Δεν του πρέπει του Γαλανόπουλου αυτό από την ΑΕΚ και τούμπαλιν... Για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρος ο ρόλος του και από εκείνον τα θέλω του και η στόχευσή του για να μη φτάσουμε σε παρεξηγήσεις και έπειτα έχουμε τρίτα... ημίχρονα και κυρίως πικρίες και άσχημα επεισόδια σε μια σχέση, επαναλαμβάνω, οικογενειακής αγάπης. Διότι υπενθυμίζω πάντα είχαμε και ο κόσμος πολλές φορές ήταν εκείνος που τα έβαζε και με τον «Γαλανό» επειδή δεν έπαιζε, επειδή είχε τραυματισμό, επειδή διάβαζε... φίδια όποτε ήταν να ανανεώσει και επειδή έτσι -επαναλαμβάνω- συμβαίνει στις οικογένειες στις στραβές και ο Κώστας έχει ζήσει πολλές τέτοιες όπως και δυο πρωταθλήματα και δυο Κύπελλα φυσικά...

Αγωνιστικά επίσης δεν είμαι δίκαιος και το σημειώνω παραπάνω διότι τον λατρεύω σαν ποδοσφαιριστή, τα στοιχεία του εννοώ: box to box γνήσιος μέσος, με καλά πατήματα στην αντίπαλη περιοχή, δυνατός, με προσωπικότητα και στο χορτάρι (όχι μόνο έξω από αυτό), με ένταση όταν είναι στο 100% και με δύναμη, με αντίληψη και διάβασμα του παιχνιδιού και του ρυθμού του... Αν δεν είχε τα ζητήματα τραυματισμών θα ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους μέσους της γενιάς του για να μη γράψω ο κορυφαίος, αλλά τα είχε και αυτά (και κανείς άλλος) τον πήγαν πίσω. Μπορεί να βοηθήσει την ΑΕΚ και αυτό που θέλει να παίξει ο Νίκολιτς; Ο υγιής Γαλανόπουλος μπορεί και ταιριάζει απόλυτα μάλιστα στον ρόμβο σαν δεύτερο εσωτερικός χαφ, γάντι του πάει η θέση και θα είναι λογικά πιο σημαντικός, καλύτερος και ενεργός από τον Περέιρα που έχουμε δει έως τώρα που έπαιξε καλά πέρυσι συνολικά, βαριά, τρία με τέσσερα ματς! Οπότε προφανώς στο ερώτημα αν «της κάνει της ΑΕΚ αγωνιστικά;», η απάντηση είναι εύκολη και αυτονόητη: προφανώς και μάλιστα πολύ, ειδικά στο 4-4-2 με ρόμβο, αλλά και στο 4-3-3 αν επέλεγε ο Νίκολιτς, ή και στο 4-2-3-1 όπως έχουμε εμπεδώσει αφού τον έχουμε δει εκεί αρκετά.

Προφανώς όμως και υπάρχει ο λόγος των όσων καλύπτει και σε επίπεδο ανάγκης ευρωπαϊκής λίστας. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό κοροϊδεύει τον εαυτό του τη στιγμή που και στην πνευματική κατάσταση του Καλοσκάμη (μια ευχή για το παιδί να γυρίσει πιο γρήγορα και καλύτερος) θα βοηθήσει μιας και ο Γαλανόπουλος γνωρίζει καλά (καλύτερα απ' τον οποιονδήποτε πως να διαχειριστεί την αποχή και την αποκατάσταση ενός τραυματισμού ψυχολογικά). Αν μη τι άλλο πολλαπλά τα οφέλη και όχι μόνο τα γύρω και έξω από το αγωνιστικό, διότι στο τέλος της όποιας ποδοσφαιρικής κουβέντας προκύπτει σε επίπεδο προσθήκης, το μόνο που 'χει σημασία είναι να αποκτήσεις κάποιον για να τον αξιοποιήσεις, για αυτά που θα σου δώσει στο χορτάρι και πολύ λιγότερο και μετά για όσα χρησιμεύει η παρουσία του, μακριά από αυτό (σ.σ.: το χορτάρι). Επίσης θα 'χει ενδιαφέρον να μάθουμε και την άποψη του αρμόδιου, του Νίκολιτς φυσικά, για το ενδεχόμενο να επιστρέψει ο «Γαλανό» στην ΑΕΚ, αν τον έχει δει και ποιες οι σκέψεις του...