Άπαντες έχουν αντιληφθεί τα τελευταία χρόνια ότι έχει αλλάξει ο ποδοσφαιρικός χάρτης. Και είναι κάτι που το βιώνουν πρώτα απ’ όλα οι παραδοσιακές ομάδες του κυπριακού πρωταθλήματος. Η Πάφος και ο Άρης ήρθαν για να μείνουν και το αποδεικνύουν σε κάθε αγωνιστική.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι μια στροφή πριν το φινάλε της Α΄ Φάσης βρίσκονται στα δύο πρώτα σκαλοπάτια του βαθμολογικού πίνακα έχοντας μάλιστα πολύ καλό πλεονέκτημα ενόψει των ντέρμπι που ακολουθούν.

Που να σκεφτεί κανείς τα προηγούμενα χρόνια ότι εκτός εξάδας θα έμεναν ομάδες όπως η Ανόρθωση και η ΑΕΛ αλλά και ο Απόλλωνας, ο ΑΠΟΕΛ και η Ομόνοια που έγινε τα τελευταία χρόνια.

Την αλλαγή στον ποδοσφαιρικό χάρτη την βιώνουν και οι ίδιοι οι οπαδοί. Εάν μάλιστα συγκαταλέγεστε στην ηλικία των σαράντα και πάνω θα έχετε να θυμάστε και να διηγείστε στις νεότερες γενιές το πως περίμεναν όλοι τα ντέρμπι του κυπριακού πρωταθλήματος και ειδικά τα τοπικά.

Θυμάμαι τα ντέρμπι των «αιωνίων» και με πόση προσμονή περίμεναν όλοι να φτάσει η ώρα για να πάνε στο γήπεδο. Η προετοιμασία των πανό, τα κασκόλ και οι φανέλες των ομάδων να βρίσκονται σε περίοπτη θέση στο δωμάτιο και να είναι όλα έτοιμα κατά την αναχώρηση. Ολόκληρη ιεροτελεστία θα μπορούσε να πει κανείς και δεν θα είχε άδικο.

Τα πειράγματα πριν και ειδικά μετά το τέλος των ντέρμπι. Οι ατέλειωτες πλάκες που έσπαγαν όλοι στην αυλή του σχολείου. Με τι ύφος ανέμεναν οι νικητές τους… χαμένους το πρωινό της Δευτέρας.

Σήμερα, τέτοια ντέρμπι περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Δεν υπάρχει αυτή η προσμονή, αυτή η ανυπομονησία. Είναι λες και πρόκειται για ένα παιχνίδι τυπικής διαδικασίας. Θα πείτε ότι ο τρόπος διεξαγωγής του πρωταθλήματος τα τελευταία χρόνια με τους «αιώνιους» να τα… «λένε» τουλάχιστον τέσσερις φορές, εάν βρεθούν και οι δύο στο Α Γκρουπ, έχει επιφέρει τον κορεσμό. Αλλά και πάλι, σε τίποτα δεν θυμίζουν τα όσα βίωσαν οι 40ρηδες και άνω…

ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ