Αραδίππου. Το σπίτι του μυθικού βασιλιά Αράδιππου/ Ράδιππου. Μια από τις πιο ποδοσφαιρικά πλούσιες επαρχίες της χώρας μας. Μια περιοχή από την οποία δεκάδες γηγενή ταλέντα εμφανίζονται και πρωταγωνιστούν στο Κυπριακό ποδόσφαιρο εδώ και πολλά χρόνια. Είναι επίσης μια περιοχή η οποία αποτελεί το σπίτι δυο πολύ ιστορικών σωματείων, της Ομόνοιας Αραδίππου και του Ερμή Αραδίππου.

Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί ένα αφιέρωμα σε αυτές τις δυο ομάδες, εάν και κάτι τέτοιο αξίζει να γίνει, αλλά πιο πολύ ένα ταξίδι στον χρόνο. Πιο συγκεκριμένα θα κάνουμε ένα ταξίδι προ δεκαετίας. Θα πάμε στη σεζόν 2013-2014 και όχι τυχαία. Θα δούμε σε τι κατάσταση ήταν τότε οι δυο σύλλογοι της Αραδίππου και θα δούμε την εξέλιξη και την πορεία τους, στη πάροδο των ετών, μέχρι και το σήμερα. Δεν θα θέλαμε να λογιστούμε ως «αρχαιολάγνοι» με αφορμή αυτό ωστόσο, καλύτερα να το πούμε αφήγηση μιας ιστορίας.

Ομόνοια Αραδίππου

Ας ξεκινήσουμε όμως αναδρομικά. Από την φετινή μας σεζόν. Μια αγωνιστική περίοδο κατά την οποία η Ομόνοια Αραδίππου και η εντυπωσιακή αυτή ποιοτικά φουρνιά παιχτών που διαθέτει κέρδισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου, 29 χρόνια μετά την τελευταία φορά. Για να καταλάβετε για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μιλάμε, την τελευταία φορά που η Ομόνοια βρισκόταν στην Α΄Εθνική ήταν το μακρινό 1995-1996.

Το 1995-1996 όπου ο Μάικλ Τζόρνταν κατακτούσε το 4ο δαχτυλίδι του σε 6 χρόνια με τους Σικάγο Μπούλς. Την χρονιά όπου ο Άλεν Άιβερσον έγινε ντράφτ στο NBA. Την χρονιά όπου η «Γιούβε» σήκωνε το Τσάμπιονς Λίγκ επί του μεγάλου εκείνου Άγιαξ. Η χρονιά όπου ο μεγάλος Παναθηναϊκός του Κριστόφ Βαζέχα, του Δώνη και λοιπών έφτανε στους 4 του Τσάμπιονς Λίγκ, μια ανάσα από τον τελικό, «παγώνοντας το Άμστερνταμ». Καταλάβατε λοιπόν πόσος καιρός έχει περάσει.

Και το πόσος καιρός έχει περάσει υποδηλώνει και την θέληση όλων όσων αποτελούν μέλος της ομάδας να φύγουν από τα «αλώνια» και να πάρουν τη θέση που τους ανήκει στη Κορυφή της κυπριακής ποδοσφαιρικής πυραμίδας.

Τι έκανε όμως η Ομόνοια το 2013-2014 το οποίο θέσαμε ως σημείο αναφοράς μας; Εκείνη τη χρονιά λοιπόν-κατά την οποία η ΚΟΠ έσπασε το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής σε δύο ομίλους-,η Ομόνοια αγωνιζόταν στον Β1 όμιλο της Β' κατηγορίας. Έναν όμιλο στον οποίο έφτασε μέχρι την τέταρτη θέση. Στο κύπελλο γνώρισε τον αποκλεισμό από τον πρώτο κιόλας γύρο, καταγράφοντας άλλη μια απογοητευτική σεζόν σε εκείνη τη δεκαετία στην οποία ο σύλλογος παρέμενε στάσιμος δίχως πιθανότητες όυτε να ανέβει ούτε να πέσει. Αξίζει να σημειώσουμε, απλά για να καταγραφεί το στατιστικό, ότι η Ομόνοια Αραδίππου, μέχρι τη φετινή άνοδό της, μετρούσε 21 σερί έτη στη Β' Κατηγορία. Μίλα μας για σταθερότητα.

Ερμής Αραδίππου

Πάμε όμως και στην αντίπερα όχθη, στην άλλη πλευρά της Αραδίππου και πάμε να μιλήσουμε για το «αδερφάκι της Ομόνοιας», τον Ερμή Αραδίππου. Εδώ θα ξεκινήσουμε από την ανάποδη. Θα μιλήσουμε πρώτα για τα δέκα χρόνια πίσω και μετά για το σήμερα. Γιατί όχι εξάλλου.

2013-2014 λοιπόν. Κατά γενική ομολογία και ορθώς, η πιο ιστορική σεζόν στα 66 χρόνια ύπαρξης του Ερμή. Η χρονιά όπου οι «φτεροπόδαροι» τερμάτιζαν τέταρτοι στη πρώτη κατηγορία της Κύπρου Για να το βάλουμε στη ζυγαριά και να κατανοήσουν κάποιοι για τι επίτευγμα μιλάμε, η ομάδα από την μικρή Αραδίππου είχε αφήσει πίσω της γίγαντες του Κυπριακού ποδοσφαίρου, όπως η Ομόνοια (Λευκωσίας όχι Αραδίππου) και η Ανόρθωση. Το πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν κατέκτησε ο ΑΠΟΕΛ- θα χρησιμέψει αργότερα αυτή η πληροφορία κρατήστε την- τον οποίο ο Ερμής κέρδισε δις στο πρωτάθλημα, εντός και εκτός έδρας.

Το σημαντικότερο επίτευγμα ωστόσο για εκείνη την περίοδο ήταν σύμφωνα με πολύ κόσμο, η παρουσία στον τελικό Κυπέλλου. Και ναι, ο Ερμής είχε φτάσει στον τελικό Κυπέλλου αποκλείοντας στα προημιτελικά την ΑΕΚ Λάρνακας και στα ημιτελικά τον Απόλλων Λεμεσού. Στον μεγάλο τελικό της 21η Μαιου 2014, ο Ερμής αντιμετώπισε τον παντοδύναμο τότε ΑΠΟΕΛ τον οποίο είχε ήδη νικήσει δυο φορές και εν τούτοις οι ελπίδες υπήρχαν στο «Ερυρθρόμαυρο» στρατόπεδο. Ωστόσο δυστυχώς για τον Ερμή και την ιστορία μας , ηττήθηκε με 2-0 τερματίζοντας το ταξίδι του προς την κορυφή. Άλλη μια σημείωση να κάνουμε είναι ότι για την ομάδα της Αραδίππου, αγωνίστηκε ως αλλαγή ο μεγάλος Γιάννος Οκκάς.

Οι χαρές σε εκείνη τη σεζόν δεν είχαν τέλος για τον Ερμή. Η ξέφρενη πορεία της 4ης θέσης τον οδήγησε και στην έξοδο στα προκριματικά του UEFA Europa League. Έτσι ο Ερμής βρέθηκε από το πουθενά, να αγωνίζεται στην Ελβετία και να αντιμετωπίζει την Γιουνγκ Μπόιζ στη Βέρνη. Μπορεί να ηττήθηκε δις,(1-0 και 0-2) και να αποκλείστηκε από τον τρίτο προκριματικό γύρο ωστόσο το επίπεδο αυτό του επιτεύγματος είχε κάνει κάθε Κύπριο εκείνη τη χρονιά, εκτός από την ομάδα του να είναι και «Ερμής Αραδίππου». Μια πραγματική ιστορία βγαλμένη από παραμύθι όλες αυτές οι στιγμές.

Στιγμές που δεν έμελλε να τελειώσουν ακόμα. Το νταμπλ του ΑΠΟΕΛ (Κύπελλο-Πρωτάθλημα), που σας είπαμε να σημειώσετε πριν, επέτρεψε στον Ερμή ως φιναλίστ Κυπέλλου να αγωνιστεί έναντι των «γαλαζοκίτρινων» για το Σούπερ Καπ. Το θαύμα έγινε και με το γκολ του Γιάννη Ταραλίδη στις καθυστερήσεις, ο Ερμής κατέκτησε τον τίτλο νικώντας 2-1, σφραγίζοντας με τον ιδανικό τρόπο αυτό το πραγματικό ταξίδι κορυφής

.

Δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα πήραν την κάτω βόλτα. Ίσως κακές οικονομικές εκτιμήσεις , ίσως κακοί σχεδιασμοί σεζόν, κακές επιλογές προπονητών, και πάει λέγοντας, να πλήγωσαν τον Ερμή. Ο υποβιβασμός στην Β΄ ήρθε το 2018-2019 και ξανά το 2020-2021. Έκτοτε η ομάδα και το σωματείο δείχνουν να υποφέρουν. Και έτσι φτάνουμε στο σήμερα.

Μια δεκαετία μετά το σημείο αφετηρίας μας, ο Ερμής Αραδίππου, αγωνιζόμενος στη Β' Εθνική υποβιβάζεται για την τρίτη τη τάξει κατηγορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου, έπειτα από μια σχεδόν καταστροφική σεζόν. Από του χρόνου δηλαδή, ο «Ερμής της Βέρνης», «ο Ερμής των διπλών στα σπίτια των μεγάλων», «ο Ερμής του κυπέλλου», «ο Ερμής του Σούπερ Καπ» θα βρεθεί στα αζήτητα, θα βρεθεί στο καναβάτσο και θα βρεθεί να υποφέρει.

Την ώρα που η συμπολίτισσα Ομόνοια διανύει μια από τις πιο χρυσές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της, με το σύνολο που διαθέτει να είναι ικανό να αποδώσει στην Πρώτη Εθνική, ο Ερμής περνάει τα πιο δύσκολα χρόνια της δικιάς του σύγχρονης ιστορίας και είναι αντιμέτωπος με την πρόκληση να πολεμήσει αυτή την ασθένεια και να βρει την Πανάκεια για τα όσα τον ταλανίζουν.

Μια ανάλογη κατάσταση με την ίδια που βρισκόταν η Ομόνοια πριν δέκα χρόνια. Επιβλαβούς σταθερότητας, δίχως προοπτικές και βελτιώσεις να γίνονται. Βέβαια η κατάσταση γύρισε τούμπα και τώρα όλοι σκέφτονται αντιθέτα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ιστορία κάνει κύκλους και το θέμα των ομάδων της Αραδίππου είναι σε πιο κομμάτι ιστορίας θα πιαστούν, ποιο κομμάτι θα τους νοηματοδοτήσει και πως θα κρατηθούν στο επίπεδο που τους αρμόζει. Κάτι που ελπίζουμε κακά τα ψέματα να γίνει σύντομα. Δυο ιστορικές ομάδες αξίζουν ανάλογες παρουσίες στις μεγάλες κατηγορίες και ανάλογη στήριξη από κόσμο και επενδυτές. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είτε είμαστε στο 1994, είτε στο 2014, είτε στο 2024, η «Αραδίππου θα είναι εκεί».